Na zijn studies als architect koos Maarten Baert voor hetzelfstandigenstatuut. Al na twee maanden besefte hij dat het architectenberoep zijn roeping niet was. Toch bleef hij ondernemer, en richtte hij zijn eerste bedrijf op in de audiovisuele sector. Creativiteit vormde daarbij steeds de rode draad.

Al enige tijd speelde Maarten met het idee om een échttastbaar product op de markt te brengen. Dat idee kreeg vorm toen hij in een fietsenwinkel stond om een speed-pedelec aan te schaffen. "Dit kan beter én mooier," dacht hij. Die gedachte leidde in 2019 tot het ontwerp van het allereerste model van Specter.

Nadat zijn ontwerp positief onthaald werd, besloot Maartenzijn andere activiteiten geleidelijk af te bouwen. De inkomsten die hij daaruit haalde, investeerde hij doelgericht in de groei van Specter. Het bedrijf startte bescheiden: met een schets op papier, eigen middelen en een subsidie van Vlaio.

Van meet af aan koos Maarten ervoor om zich op hetexclusieve segment te richten, met de strategische ambitie om van daaruit door te groeien naar het bredere middensegment. In 2024 rondde hij met succes een nieuwe kapitaalronde van 2 miljoen euro af, gericht op de internationale expansie van Specter.

RCA werd in 1977 opgericht door Roger Ramaekers, al heettehet toen nog Graffiti. Tom Van den Bergh liep op dat moment nog niet rond op deze wereld — laat staan in de marketingwereld. In 2010 kruisten hun paden, nadat Tom eerst tien jaar aan de adverteerderskant werkte en zijn hart verloor aan het bouwen van sterke merken. Hij stapte aan boord als strategisch directeur bij het toen al stevige RCA.

Negen jaar later besloten de toenmalige eigenaars omsleutelmedewerkers te laten participeren in het kapitaal. Zo wilden ze hun verankering en de continuïteit van het bedrijf verder verzekeren. Het werd de tweede Management Buy-Out in de geschiedenis van RCA. De missie was duidelijk: hoe maken we van RCA een bedrijf dat nog heel lang kan blijven bestaan? Op datzelfde moment nam Tom de rol van CEO op zich om deze visie verder vorm te geven — net vóór de wereld werd geconfronteerd met COVID. Wat hem vooral is bijgebleven, is de impact van die crisis op de bedrijfscultuur, die net zo bepalend was voor de langetermijnambitie.

Ondanks de volatiliteit van die periode verloor Tom hetgrotere plaatje niet uit het oog. Onder zijn leiding werd RCA verder geprofessionaliseerd, met de steun van een externe Raad van Bestuur. Eén van die bestuurders was Jo Mellemans, CEO van Glowi (bekend van o.a. Het Poetsbureau). Toen Tom zijn visie deelde om RCA te transformeren van een klassiek bureau naar een collectief van expertcenters, nam hun goede relatie een onverwachte wending. Jo moest zijn bestuursmandaat neerleggen wegens een belangenconflict: Glowi koesterde zelf plannen in de marketingwereld.

Niet veel later kwam ook het bureau HeadOffice op de markt. De puzzel viel in elkaar: Glowi verwierf beide bedrijven en gaf zo mee vorm aan de visie van Tom. Daarmee ontstond de basis voor een nieuwe groep met 150 medewerkers en de start van een ambitieus buy-and-build traject. De sleutelmedewerkers — onder wie Tom — stapten opnieuw mee in als aandeelhouder. Kort na de opname van deze aflevering volgde de lancering van de nieuwe naam van de groep Friends of Cartel. RCA werd omgedoopt tot Cartel Agency.

Johan De Baets groeide op in een echte horecafamilie, waar verschillende familieleden hun eigen zaak runden. Na zijn studies ging hij eerst een jaar elders ervaring opdoen, om vervolgens mee in te stappen in Du Progres – het restaurant van zijn ouders, en daarvoor zijn grootouders – een vaste waarde op de Korenmarkt in Gent.

Tien jaar later nam Johan als derde generatie het roer over.Zijn zus had geen interesse om de zaak verder te zetten, dus kwam Johan in overleg met zijn ouders tot een faire overnameprijs. Die eerlijke regeling zorgde voor familiale rust – iets waar hij vandaag nog steeds met voldoening op terugblikt.

In de 24 jaar dat Johan eigenaar was, bouwde hij verder op de fundamenten van zijn familie. Continuïteit stond voorop: op een menselijke manier leidinggeven, zorg dragen voor klanten, en geen zucht naar eindeloze groei. Geen tweede of derde restaurant, maar verfijnen wat hij al had – met oog voor de lange termijn.

Gaandeweg groeide het besef dat er geen vierde generatie klaarstond. Tegelijk koos Johan bewust voor zijn gezin. Na vijftien jaar samenwerking vroeg hij zijn rechterhand om in te stappen als mede-eigenaar via een minderheidsparticipatie. Johan wilde niet, zoals zovelen, eindigen met een sluiting bij pensioen.

In 2024 – vijf jaar na de eerste aandelenoverdracht – droeg Johan de zaak volledig over aan zijn rechterhand. Daarmee verzekerde hij de toekomst van Du Progres, dat als onafhankelijke horecazaak blijft bestaan op een plein dat steeds meer in handen komt van grote ketens.