Persian/Fa : [ " منم، تنها در میان تن‌هایی بی‌صدا.آفتاب، گاهی از غرب می‌دمد،و مهتابم، انگار هرگز قصد غروب ندارد.دست‌هایم را، زجه‌زنان،به آسمانی کبود و بی‌پاسخ می‌کوبم.طنابی نامرئی راگره می‌زنم دور امیدی کمرنگ،شاید نجاتی باشد از مرداب گل‌گرفته‌ی درونم.نفس‌هایم—کش‌دار، خسته، شاید هم واپسین.همه‌چیز تار است.همه‌چیز سنگین.اتاق، در مهی غلیظ گم شده،و ریه‌هایم،با خس‌خسی زخمی،ترانه‌ای از خستگی می‌نوازند.دیدگانم...نمی‌بینند.نمی‌خواهند.و باز هم...کلافه‌ام. " ]English : [ " I am alone,Surrounded by silent, lifeless bodies.Sometimes, the sun rises from the west,And my moon never sets.I cry out,Raising my hands to a sky bruised and silent.I tie a knot—around an invisible rope,hoping it might pull mefrom the muddy swamp within.My breaths—long, weary,perhaps even the final ones.Everything is blurred.Everything is heavy.The room, lost in a thick fog,and my lungs,play a song of exhaustionwith every wheezing note.My eyes…no longer see.No longer want to.And once again…I am restless. " ]----------------------------Text Persian : هر آنچه که هست، با سادگی درونش دوست دارم.هر آنچه که هست، همون‌طور که هست دوست دارم.هر چیزی رو، همون‌گونه که هست، برای من دوست‌داشتنیه.بدون اینکه تغییری کنی، دوستت دارم.بدون اینکه روی صورت زیبایت آرایشی بیاری.من تو رو همون‌طور که خودت هستی دوست دارم.حقیقت عشق، خود بودنته.تو برای من زیباترین خانم دنیایی، و من این‌طوری تو رو دوست دارم.این‌طور که توی هر کافه، با نگاه به چشمان رنگیت، تلخی قهوه از یادم می‌ره.می‌شه ساعت‌ها به چشمانت خیره موند، بدون حتی لحظه‌ای پلک زدن.و چه حسرتی‌ست نداشتن چشمان تو...چه حسرتی‌ست لحظه‌ای دیدار تو...کافه‌های این شهر هیچ لذتی ندارن، وقتی تو توی شهری دیگه‌ای،وقتی تو در آغوش من نیستی.Text English : I love everything about you—just the way it is, in all its simplicity.I love everything you are, exactly as you are.To me, everything about you is lovable, just as it is.I love you without needing you to change.Without makeup on your beautiful face,I love you for being simply you.Because the truth of love… is being real.To me, you are the most beautiful woman in the world—and this is how I love you.The way your colored eyes make me forget the bitterness of coffeeevery time we sit together in a café.I could lose myself in your eyes for hours,without even blinking once.And oh, what a longing it is—to not have your eyes near.What a yearning it is—for just one moment of seeing you again.The cafés in this city hold no joywhen you’re in another town,when you’re not in my arms.---------------------------My Social Media Account's : https://redl.ink/armanariya