Η Ελευθερία Ιατράκη είναι συνιδρύτρια και συνδιαχειρίστρια της Θάλασσας Αλληλεγγύης η οποία μαζί με τον Μιχάλη Φωτιάδη υλοποίησαν μια ιδέα που προήλθε από την προσωπική τους δράση και ενασχόληση με το πεδίο του προσφυγικού στη χώρα.

Η Θάλασσα Αλληλεγγύης αναπτύσσει από τον Οκτώβριο του 2019 στο Ηράκλειο Κρήτης, δράσεις αρωγής, πληροφόρησης και μάθησης για την δημιουργική ένταξη στη Ελληνική κοινωνική και εργασιακή πραγματικότητα ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών.

Στο κοινωνικό εργαστήρι παραδίδονται μαθήματα βασικών δεξιοτήτων (Ραπτικής, Η/Υ, Ελληνικής και Αγγλικής γλώσσας) που βοηθούν στην εξέλιξη των συμμετεχόντων στην καθημερινότητα τους, στον εργασιακό χώρο και στην κοινωνικοποίηση τους. Τα μαθήματα πραγματοποιούνται δωρεάν, από εθελόντριες/-ντές και στηρίζονται σε δράσεις αλληλεγγύης.

Ο Φίλιππος Μαράκης είναι υποβρύχιος φωτογράφος καθώς και ο εμπνευστής και δημιουργός του Face The Art Podcast. Ως φωτογράφος και φιλότεχνος, λατρεύει να συζητάει και να ανταλλάσσει απόψεις για κάθε μορφή τέχνης με άλλους καλλιτέχνες. Μας μιλάει για την πορεία του τόσο στην υποβρύχια φωτογραφία όσο και στη φωτογραφία γενικότερα, καθώς και για το πως γεννήθηκε η ιδέα του Face The Art podcast.

Ο Νικολής Αβραμάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1984.

Σπούδασε οικονομικά και είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης «Πρώτη Πράξη» του Τάσου Χαλκιά.

Τα τελευταία χρόνια ζει κι εργάζεται μεταξύ Κρήτης και Αθήνας, ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης στο θέατρο, τον κινηματογράφο ακόμα και στην όπερα! Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής και σκηνοθεσίας και πλέον παραδίδει και ο ίδιος θεατρικά σεμινάρια σε ενήλικες, δημιουργεί θεατρικά εργαστήρια και διδάσκει Θεατρική αγωγή σε Δημόσιους και Ιδιωτικούς φορείς.

Είναι στέλεχος της δημιουργικής ομάδας του «Λυκείου της Επιδαύρου», του παιδαγωγικού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Είναι ιδρυτικό μέλος του «πολιτιστικού Camping Αστριτσίου» (που είναι μία συνάντηση φοιτητικών Θεατρικών ομάδων), καθώς και της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας «ΘέαΤρον».

Το τέλος της πανδημίας τον βρήκε στο Ηράκλειο να συντονίζει ξανά την θεατρική ομάδα του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου ενώ παράλληλα συνεργάζεται με το Πολιτιστικό & Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου στις νέες παραγωγές.

Ο Μιχάλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη.

Το 1995 άφησε πίσω του το δημόσιο και τις όποιες αυταπάτες είχε όπως μας λέει και ξεκίνησε την αποστολή του στον ανθρωπιστικό χώρο.

Με αρχή την Αρμενία, πέρασε από λίγες εβδομάδες μέχρι αρκετά χρόνια σε πεδία μαχών, χώρες με επιδημίες, κατεστραμμένα συστήματα υγείας, ακραία φτώχεια, διαλυμένες από φυσικές καταστροφές και πολιτικές μίσους.

Στην Μοζαμβίκη, την Λιβερία, την Σιέρα Λεόνε, τις Γουινέες, την Ονδούρα, την Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ, την Αιθιοπία, το Κογκό, την Συρία, την Νιγηρία, το Σουδάν, την Ουκρανία, την Ουγκάντα και φυσικά στην Λωρίδα της Γάζας αλλά και σε τόσες άλλες χώρες γνωρίζοντας από κοντά τον ανθρώπινο πόνο, την αδικία αλλά και την ελπίδα.

Κάτι που έκανε και εδώ στην Ελλάδα, στα νησιά και στην ενδοχώρα, στο πεδίο του προσφυγικού αλλά και στην πόλη που ζει, το Ηράκλειο, που από το 2019 είναι συνιδρυτής και συντονιστής στην Θάλασσα Αλληλεγγύης.

Η Λούλα γεννήθηκε το 1988 και ζει στο Ηράκλειο.

Εργάζεται ως Human Resources Director στο Metaxa Hospitality Group. Έχει σπουδάσει Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο American College της Θεσ/ν’ικης, ενώ έπειτα πραγματοποίησε το μεταπτυχιακό της στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών).

Με τη ζωγραφική ασχολείται από πολύ μικρή. Ο σταθερός παράγοντας σε όλες τις ακαδημαϊκές, επαγγελματικές και καλλιτεχνικές αποφάσεις και κλίσεις της ζωής της ήταν πάντα η γοητεία που της προκαλεί η παρατήρηση και η ανάλυση της ανθρώπινης «ψυχής». Η ζωγραφική αποτελεί για την ίδια ένα εργαλείο ενδοσκόπησης αλλά και έκφρασης των σκέψεων και των ψυχολογικών της καταστάσεων. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται όπως μας λεει σε ένα πειραματικό ταξίδι δοκιμής τεχνικών και χρωμάτων, αναζητώντας τους τρόπους με τους οποίους μπορεί καλύτερα να αποτυπώσει εκείνα που δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια, όμως υπάρχουν. Κάθε άγγιγμα του πινέλου της πάνω στον καμβά αποτελεί μια μικρή εξομολόγηση ψυχής, ή μια μικρή μαρτυρία παρατήρησης ανθρωπίνων συναισθημάτων. Σύντομα Η Λούλα θα μας παρουσιάσει την πρώτη της έκθεση με τίτλο «Thrivers» (σε ελεύθερη μετάφραση «Θριαμβευτές» ) στη Βασιλική του Αγ. Μάρκου από 17/4 εως 30/4.

Η Κική Αραμπατζή ήταν ανέκαθεν παιδί της ηλεκτρονικής μουσικής.

Στα 19 της έκανε την πρώτη της ραδιοφωνική εκπομπή στον τότε θρυλικό SAFARI FM της Θεσσαλονίκης. Εκεί έγινε η πρώτη επαφή με ένα djbooth. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα residencies σε καφέ και μπαρ της Θεσσαλονίκης ενώ λίγο αργότερα ήρθαν και οι guest εμφανίσεις εκτός πόλης αλλά και εκτός συνόρων!

Σήμερα είναι μέλος της Non Aesthetics, με συμμετοχές σε πολύ αξιόλογα events, με σημαντικότερη αυτή του Reworks Festival.

Η Μαρία σήμερα είναι 36 ετών και ζει μόνιμα στο Ηράκλειο μαζί με τον σύζυγο και την 5 ετών κόρη τους. 11 χρόνια πριν, διαγνώστηκε με καρκίνο και συγκεκριμένα με συνοβιακό σάρκωμα κροταφογναθικής αρθρώσεως. Από τη στιγμή της διάγνωσης αλλά και για αρκετό χρονικό διάστημα ήταν πολλά εκείνα για τα οποία έπρεπε να μείνει δυνατή και να τα καταφέρει.

Σήμερα θα μας μιλήσει για αυτόν τον πολύ σημαντικό σταθμό στη ζωή της, για το πως κατάφερε να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες αυτής της περιπέτειας, να βγει από όλο αυτό πιο δυνατή, να νιώσει ευγνώμων και να αναθεωρήσει πολλά, βλέποντας πλέον τη ζωή με άλλο μάτι.

Η Πελαγία βέρα Αθηναία, βρέθηκε στην Κρήτη ως ερωτική μετανάστρια εδώ και μια δεκαπενταετία. Ο έρωτας της Γιάννης Ζ, συνοδοιπόρος και μέγας χορηγός των επιθυμιών της κατάγεται από την Κρήτη, παίζει αυτοδίδακτη κιθάρα πάνω στη φωνή της και τραγουδά κι αυτός μαζί της.

Κατα το παρελθόν έχει σημαντικές συνεργασίες, (ενδεικτικά Νότης Μαυρουδής, Βλάσσης Μπονάτσος, Σταμάτης Κραουνάκης, Παντελής Θαλασσινός) είναι κάποιοι σταθμοί της ζωής της στην Αθήνα.

Γνωρίστε μαζί μας δυο μοναδικούς μουσικούς.