Elisas Stora Show

En Ny Dag, En Ny Dröm:

Elisa gick in i Malmö Flickornas träningssal med spänning i kroppen. Hon älskade gymnastik, särskilt att träna med bollen. Idag skulle hon lära sig en ny rörelse. Hennes mamma, pappa och lilla syster stöttade henne alltid. Elisa drömde om att bli utvald till den stora showen och var fast besluten att arbeta hårt för det.

Att Kämpa Vidare:

Träningen började och Elisa försökte göra den nya rörelsen, men det var svårt att kontrollera bollen! Hon tappade den flera gånger, men hennes tränare log mot henne. "Elisa, även de bästa gör misstag. Det viktiga är att aldrig ge upp," sa tränaren. Elisa torkade svetten från pannan och bestämde sig för att försöka igen.

Hårt Arbete Lönar Sig:

I flera dagar tränade hon och upprepade rörelserna om och om igen. Hemma hejade hennes lilla syster på henne och klappade händerna när hon övade med bollen. Till slut kunde Elisa göra rörelsen utan att göra ett enda misstag. När tränaren valde ut henne till den stora showen blev hon överlycklig!

Den Stora Dagen Närmar Sig:

Showdagen närmade sig och Elisa kände sig nervös. Tänk om hon gjorde ett misstag? Tänk om hon tappade bollen? Hennes mamma höll hennes hand och sa: "Du gör ditt bästa, och det är det som betyder något." Hennes pappa och lilla syster kramade henne och gav henne sitt fulla stöd. Elisa måste tro på sig själv.

Uppträdandet Börjar:

Den stora dagen var äntligen här. Innan hon gick ut på scen tog Elisa ett djupt andetag och sa till sig själv: "Jag kan klara det!" Musiken började spela, och publiken fyllde rummet med applåder. Elisa utförde sina rörelser perfekt. Vid den sista bollrotationen lyste hennes ögon av lycka—hon hade lyckats!

Stolthet och Glädje:

När showen var över dånade rummet av applåder. Hennes tränare kramade om henne och sa: "Du var fantastisk, Elisa!" Hennes mamma och pappa kramade henne med tårar i ögonen. Hennes lilla syster ropade glatt: "Elisa, du är bäst!" Elisa skulle aldrig glömma den stunden. Tack vare sitt hårda arbete, sin uthållighet och sin tro på sig själv hade hon genomfört en fantastisk föreställning.

Till slut hade Elisa vunnit en stor seger, och hennes familj var så stolt över henne.

Zaman Kaşifi Ege ve Dino - Bölüm 1: Doğum Günü Sürprizi

Ege, sabah uyandığında büyük bir heyecan içindeydi. Bugün onun 7. doğum günüydü ve ailesi ona harika bir kutlama hazırlıyordu. Ege, odasının penceresinden dışarı baktı ve güneşin sıcacık ışıklarıyla göz göze geldi. Odası rengarenk balonlarla süslenmiş, her şey bugün için hazırlanmıştı.

"Acaba annem bana hangi hediyeyi aldı?" diye heyecanla düşündü.

Yatağından zıplayarak indi ve annesiyle babasının yanına koştu. Salona geldiğinde ailesi, "İyi ki doğdun Ege!" diyerek onu sevgiyle kucakladı.

Pastasını kesip hediyelerini açtıktan sonra Ege, bahçede yeni aldığı futbol topuyla oynarken, bir anda ayağı bir taşa takıldı ve düştü. Yerde yuvarlanırken, bileğindeki dijital saati yanlışlıkla tuşladı ve birden her şey etrafında hızla dönmeye başladı!

Ege gözlerini açtığında inanılmaz bir yerdeydi. Etrafında kocaman dinozorlar vardı! "Aaa! Bu nasıl olur! Ben nerede olduğumu anlamıyorum!" dedi şaşkınlıkla.

Tam o sırada sevimli küçük bir dinozor, gülümseyerek ona yaklaştı ve:

"Merhaba! Ben Dino, sen de kimsin?" diye sordu.

"Ben Ege. Sanırım zamanda yolculuk yaptım!" dedi Ege heyecanla.

Dino neşeyle cevap verdi: "Harika! Sana etrafı gösterebilirim. Ama dikkat et, burada dev T-Rexler var!"

Ege ve Dino birlikte yürürken, genç zaman kaşifi Ege, yepyeni dostluklar ve maceralarla dolu bir yolculuğun başladığını fark etmişti bile...

(Devamı 2. bölümde...)

Bibu Tygdockan och Äventyret i Sagolandet

Längst bort i Sagolandet, mitt i Regnbågsskogen som var vävd av färgglada tyger, låg en liten butik: Lolas Leksaksverkstad. Denna butik var inte som alla andra – varje leksak som skapades där fick liv vid midnatt.

Bibu, en söt tygdocka med rosa hår, lapptäckesklänning och stora knappögon, var en av verkstadens gladaste invånare. Men till skillnad från de andra leksakerna var Bibu mycket nyfiken. Hon ställde frågor, gömde sig i skåp och väckte pratande kuddar mitt i natten.

En natt glimmade det under Bibus kudde.

”Vad är det där?” sa hon och lutade sig ner. En liten gnistrande lapp gled fram:

Kära Bibu

Sagolandet är i fara! Skrattkristallen har blivit stulen. Om den inte kommer tillbaka kommer alla sagor att blekna bort.

Vi behöver din hjälp!

– Kapten NötNäsa

”Ett äventyr?” ropade Bibu och hoppade upp. ”Jag är redo!”

Bibu packade sin lappiga paraply, chokladknapparna och sin gosiga karta. Hon gick ut genom bakdörren i verkstaden och hamnade i Sagolandets Övergångsträdgård. Pratande blommor, kakträd och glassvägar hälsade henne.

Till sist pekade en blinkande jättefluga på en svampdörr.

”Äventyr för den som går in, glädje för den som stannar!” stod det ovanför.

Bibu gick igenom porten – och vips! Hon flög upp i luften, snurrade runt – och PANG! – landade i Sagolandet... upp och ner!

Sagolandet var ett märkligt ställe. I himlen flög sockervaddsfår omkring. Bibu hoppade på ett och njöt av utsikten.

”Studs! Studsa! Här kommer Studsan! Spring!”

En grupp studsisar – små varelser med fjädrande ben – sprang från en jättestor kanin som kastade morotsbollar.

Bibu fällde upp sitt paraply och seglade ner. ”Hej! Jag hjälper er!”

Hon distraherade kaninen med sitt paraply. Studsarna smet undan. Kaninen – som hette Ponsik – satte sig flämtande. Han ville bara leka!

Ponsik berättade att den sista som såg Skrattkristallen var Kvittrande Ugglan.

Bibu och Ponsik gav sig av mot Upp-och-Ner-Skogen, där träd växte neråt och grodor sa ”Görvak” istället för ”Kvak”.

Ugglan sov på dagen och talade baklänges. Hon sa:

”Flög en sten, sprang en fågel,

Kristallen finns där fågelns spegel.”

”Det är ett rim!” sa Bibu. ”Kristallen finns hos en fågel!”

Och där, dansande bland träden, kom en neonskimrande fågel:

”Jag är Kvitter! Men ni får kristallen först när ni klarar Gåtfisken!”

Gåtfisken bodde i Skumbubblsjön under Sockertoppsbergen. Vattnet doftade som kola och bubblor svävade överallt.

Fisken ställde tre frågor:

”Jag finns alltid ovanför men faller aldrig. Vad är jag?”

Svar: Himlen

”Ju mer du tar, desto större blir jag. Vad är jag?”

Svar: Ett hål

”En stad där bara du finns. Vad är jag?”

Svar: En dröm

”Du är klok, tygdocka!” sa Gåtfisken. ”Kristallen är din – men akta dig för Skrattdrottningen!”

Skrattdrottningen och Kristallen:

Skrattdrottningen var Sagolandets färgstarka men lite tokiga ledare. Hon var inte elak – bara lite för glad i skämt. Hon hade lånat kristallen för att ha kul, men blev ertappad av Kvitter.

Bibu pratade med henne.

”Jag behövde bara lite skratt,” sa drottningen. ”Jag överdrev kanske... lite.”

”Okej,” sa Bibu. ”Men bara om du är med på att ordna en skrattfest för alla!”

Skrattfesten och Hemresan:

Ballonger, pratkakor, dansande tårtor och fnissande regnbågar – hela Sagolandet firade!

När Skrattkristallen sattes tillbaka blev alla sagor levande igen.

Bibu tittade tillbaka på världen hon räddat. ”Vilket äventyr!” viskade hon.

När hon la sig i sin säng igen låg där ett nytt brev:

Tack Bibu,

Sagorna skrattar igen.

Kapten NötNäsa

Och Bibu somnade… kanske väntade nästa äventyr redan imorgon!

Världsdagen för Downs Syndrom

Den 21 mars är det dags att fira Världsdagen för Downs syndrom genom att Rocka sockorna runt om i världen. Årets internationella tema från DSi, Down Syndrome international, är Improve Our Support Systems eller på Svenska ”Förbättra stödsystemen”. Stöd är en grundläggande mänsklig rättighet som gör andra rättigheter möjliga. Alla behöver stöd ibland....

Sångtexter

Rocka, rocka, rocka, rocka sockorna Rocka, rocka, rocka, rocka sockorna Vi rockar hitåt, vi rockar ditåt Vi rockar uppåt, vi rockar neråt Vi rockar framåt, vi rockar bakåt Vi rockar runt, runt i en ring Nu är vi här tillsammans och vi rockar loss Om du känner dig ensam kan du komma till oss Det spelar ingen roll om du Går runt på fötter eller hjul Om du har keps eller sjal om du är tjock eller smal För olika är bra! Rocka, rocka, rocka, rocka sockorna Rocka, rocka, rocka, rocka sockorna Vi rockar hitåt, vi rockar ditåt Vi rockar uppåt, vi rockar neråt Vi rockar framåt, vi rockar bakåt Vi rockar runt, runt i en ring Nu är vi här tillsammans och vi rockar loss Om du känner dig ensam kan du komma till oss Det spelar ingen roll om du Pratar med tecken eller ljud Om du är kort eller lång Du gillar sport eller sång För olika är bra! Rocka, rocka, rocka, rocka sockorna Rocka, rocka, rocka, rocka sockorna Vi rockar hitåt, vi rockar ditåt Vi rockar uppåt, vi rockar neråt Vi rockar framåt, vi rockar bakåt Vi rockar runt, runt i en ring Vi rockar framåt, vi rockar bakåt För olika är bra! Vi rockar framåt, vi rockar bakåt För olika är bra! Dünya Down Sendromu Günü / World Down Syndrome Day

Küçük Öğretmen Damla

1. Bölum : Köye Yolculuk:

Damla ve ailesi yaz tatilini uzaktaki bir köyde geçirmek için yola çıkmıştı. Yol boyunca yeşil tepeler, göller ve tarlalar arasından geçerken heyecanla yeni maceralara atılacağını hissediyordu. Köye vardıklarında büyüklerini selamladılar ve Damla hemen köyün çocuklarıyla tanıştı. Fakat çocukların okula gitmediklerini duyunca çok şaşırdı!

2. Bölum: Bir Hayalin Peşinde:

Köyde okul olmadığından, çocuklar okumayı ve yazmayı öğrenemiyordu. Damla büyük bir üzüntüyle, "Eğer bir okul olsaydı burada her şey farklı olurdu!" diye düşünerek çocuklarla konuştu. "Ama neden bir okul yapmayalım?" diye heyecanla sordu. Köylüler ve ailesi başta şaşırsa da, Damla'nın azmi herkesi etkiledi.

3. Bölum: Zorluklarla Başa Çıkmak:

Okulu inşa etmek kolay değildi. Tahta bulmak, eski bir yapıyı sınıfa dönüştürmek ve oturacak sıralar yapmak gerekiyordu. Damla ve köylüler imece usulü çalıştı. Fakat belki en zoru, yağmurlu havalarda çatıdan akan suların dersleri bölmesiydi. Damla, "Ne olursa olsun pes etmeyeceğiz!" dedi ve herkesle birlikte sorunları çözmeye çalıştı.

4. Bölum: Küçük Bir Öğretmenin Doğuşu:

Sonunda okul tamamlandı! Damla, tahtanın başına geçerek çocuklara ilk dersini verdi. "Merhaba öğretmenim!" diyen çocukların sesiyle içi sevgiyle doldu. Onlara okuma-yazma, matematik ve hikâyeler anlatarak öğretmeye başladı. Her gün biraz daha ilerleme kaydettiler ve çocuklar öğrenmenin keyfini yaşamaya başladı.

5. Bölum: Mücadele ve Takdir:

Damla'nın hikayesi duyulmaya başladı. Milli Eğitim Bakanlığı'ndan bir müfettiş köye geldi ve okulda neler olup bittiğini gördü. Damla'nın azmi ve köylünün birlikteliğini takdir etti. Ona özel bir sertifika verildi: "Küçük Öğretmen Damla". Bu, onun en büyük başarısıydı!

6. Bölum: Kalplerde Büyüyen Hayaller

Damla'nın hikayesi gazetelere ve televizyonlara konu oldu. Bir süre sonra Milli Eğitim Bakanlığı köye gerçek bir okul yaptı ve bir öğretmen atadı. Artık köydeki çocuklar hayallerine daha yakındı! Damla ailesine dönüp, "Artık daha çok çalışıcam ve ileride çok başarılı bir öğretmen olucam !" dedi. Ve o gün butun ailesi onun gelecekte neler başarabileceğini gördü ve ileride gercekten başarılı bir öğretmen olucağılı anladı. Bu hikayemizin sonu degil sadece başlangıcıydı.

Potatisgubbens och Vännernas Grillfest

Kapitel 1: Den Stora Idén!

En solig sommardag låg Potatisgubben i gräset och funderade. Plötsligt fick han en lysande idé!

"Vi borde ha en grillfest!" ropade han glatt.

Lökgubben nickade ivrigt: "Vilken bra idé!" Pumpagubben hoppade upp och ner av glädje: "Jag älskar att grilla!" Sötpotatisgubben klappade händerna: "Då sätter vi igång!"

Men det fanns ett litet problem... ingen av dem visste hur man grillar! Hur svårt kan det vara?

Kapitel 2: Förberedelser och Klantigheter

Vännerna började fixa allt inför festen.

Lökgubben försökte tända grillen, men pffff! vinden blåste ut lågan. Potatisgubben bar kolpåsen, men snubblade och rullade nerför backen! Pumpagubben skulle duka bordet, men duken flög iväg och han jagade den rakt ner i en hög med sötpotatis! Sötpotatisgubben hällde upp saft men råkade spilla allt över sig själv!

Det blev KAOS!

Kapitel 3: Lek inte med elden!

Grillen var fortfarande inte tänd… "Kanske om vi blåser lite?" föreslog Lökgubben.

De tre vännerna lutade sig fram och blåste: "Puuuuuuuhhh!"

Men istället för att tända grillen, flög askan rakt upp i deras ansikten!

"Atchooo! Atchooo!" nös Pumpagubben. De började skratta – det här var svårare än de trodde!

"Vi behöver hjälp!" sa Potatisgubben.

Kapitel 4: Superhjälten Sötpotatis!

Plötsligt dök Sötpotatisgubben upp med en STOR fläkt.

"Redo? Här kommer magin!" sa han och satte på fläkten. "Vuuuuush!"

Och… PANG! Elden flammade upp! Alla stirrade chockat.

"Sötpotatisgubbe, du är en riktig hjälte!" jublade de.

Kapitel 5: Grillfesten Börjar!

Nu var allt äntligen redo! Pumpagubben la grönsaker på grillen. Potatisgubben fixade krispiga potatisklyftor. Lökgubben vände på grillspetten. Sötpotatisgubben serverade saft.

De tittade på varandra och började skratta. "Vilken galen dag!"

Kapitel 6: Dags för fest!

Vännerna åt och njöt av maten under stjärnorna. "Det här är den bästa grillfesten någonsin!" sa Potatisgubben. "Allt blev perfekt till slut!" sa Lökgubben. "Vi borde göra det här oftare!" sa Sötpotatisgubben. "Men först måste vi diska..." sa Pumpagubben.

Alla tystnade... Sedan började de gapskratta och hjälptes åt att städa upp.

Så slutade deras knasiga grillfest, fylld med skratt, vänskap och massor av god mat.

Leyleklerin Bahar Yolculuğu ve Elisa ile Elina’nın Büyük Macerası:

Baharın Habercileri

Her yıl baharın gelişiyle birlikte, gökyüzü uzun bir yolculuktan dönen leyleklerle dolardı. Uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra, leylekler Bulgaristan’daki küçük köylere ulaşıp yuvalarını hazırlardı. Küçük bir köyde yaşayan Elisa 7 yaşında ve Elina 4 yaşında , leylekleri sabırsızlıkla beklerdi. Her yıl onları izler, yuvalarına nasıl yerleştiklerini hayranlıkla seyrederlerdi.

O gün gökyüzü beyaz kanatlarla süslenmişti. Leylekler gruplar hâlinde süzülerek köyün üzerindeki yuvalarına konuyordu. Elisa ve Elina, kollarını açarak “Hoş geldiniz leylekler!” diye bağırdılar. Ama içlerinden biri, yorulmuş gibi yavaşça kanat çırpıyordu. Onun diğerlerinden daha zorlandığını fark ettiler.

Yalnız Leylek

Ertesi sabah, Elisa ve Elina bahçede oynarken yol kenarında yalnız bir leylek gördüler. Diğerleri yuvalarına yerleşmişti, ancak bu leylek öylece duruyordu. Elisa dikkatlice yaklaştı. “Elina, bak! Bu leylek yuvasını bulamamış gibi görünüyor,” dedi.

Elina küçük elleriyle heyecanla işaret etti. “Belki de yardıma ihtiyacı vardır!”

Leylek, kanatlarını hafifçe açarak topallayarak yürüdü. O anda Elisa ve Elina, onun bacağını incittiğini fark etti. Küçük kızlar hemen babalarına koşarak durumu anlattılar. Babaları leyleği veterinere götürdü ve onun birkaç gün dinlenmesi gerektiğini söyledi.

Yeni Bir Yuva Arayışı

Leylek iyileştikten sonra uçmaya hazırdı, ancak yuvası yoktu. Diğer leylekler çoktan yuvalarını yapmıştı. Elisa ve Elina hemen harekete geçti. “Ona yeni bir yuva yapmalıyız!” diye bağırdı Elisa.

Köydeki büyük söğüt ağacının üstünde eski bir leylek yuvası vardı ama çok dağınık ve kırılmıştı. Elina, “Bunu tamir edebilir miyiz?” diye sordu. Babaları, bir merdiven getirerek eski yuva parçalarını indirdi. Elisa, Elina ve anneleri, saman ve dalları toplayarak yeni bir yuva yapmaya başladılar.

Leylek onları yukarıdan izliyor, gagasını mutlu mutlu tıklatıyordu. Sanki, “Teşekkür ederim!” diyordu.

Rüzgârlı Gün

Yeni yuva neredeyse hazırdı. Leylek sabırsızlanıyordu. Ama tam o sırada güçlü bir rüzgâr esmeye başladı. Rüzgâr, yuvayı neredeyse dağıtacaktı!

Elina, küçük elleriyle yuvaya tutundu. Elisa da ip getirerek yuvayı daha güçlü dallara bağladı.“Elina, çabuk samanları koymalıyız, yoksa uçup gidecek!” diye bağırdı Elisa.

Sonunda, yuva tamamen sağlam hâle gelmişti. Leylek, minnetle kanat çırparak yuvasına yerleşti.

Küçük Mucize

Leylek yuvasına alıştıktan kısa bir süre sonra Elisa ve Elina, bir sabah yuvasında beyaz yumurtalar gördüler! Küçük leylek yavruları olacaktı!

Kızlar sevinçle birbirlerine sarıldılar. “Biz bir ailenin oluşmasına yardım ettik!” dedi Elisa gururla.

Elina da kıkırdayarak ekledi, “Ve o bizim dostumuz oldu!”

Birkaç hafta sonra, minik leylek yavruları yumurtalarından çıktı. Leylek, Elisa ve Elina’ya her gün gagasıyla selam veriyordu.

Baharın Hediyesi

Baharın sonlarına doğru, leylek ailesi tamamen büyümüştü. Yavrular uçmayı öğrenmeye başlamıştı. Bir sabah Elisa ve Elina uyandıklarında, yuva artık boştu. Leylek ailesi sabah erken saatlerde köyün etrafında uçmaya başlamıştı.

Ama bir şey farklıydı. Elisa ve Elina bahçeye çıktığında, sevdikleri leylek kanat çırparak üzerlerinde dönmeye başladı. Sanki veda eder gibi…

Elina elini salladı, “Bizi unutma, leylek dostumuz!”

Elisa gözlerini kısarak gülümsedi, “Sana yardım ettiğimiz için çok mutluyuz!”

Leylek son bir kez daha kanat çırparak uzaklaştı. Ama Elisa ve Elina biliyordu ki, gelecek baharda tekrar dönecekti. Onun artık her zaman kalplerinde bir yeri vardı. Devamı gelicek.

Demir´in Pilotluk Hayali:

Demir, hayal gücü geniş, meraklı ve cesur bir çocuktu. Çok zekiydi ve kafasına koydugu herseyi yapardı. Hatta satrançta bulunduğu il´in şampiyonu olmuştu . Annesi ve babası onunla gurur duyuyor ve her zaman onu destekliyordu. Demir´in en büyük hayali ileride pilot olup tüm dünyayı gezmekti. Demir, odasının duvarlarını uçak posterleriyle süslemiş, tavanına küçük bir uçak maketi asmıştı. Her gece yatağa yattığında, gelecekteki maceralarını hayal ederdi.

Pilot Demir Havalanıyor:

Bir akşam yatağına uzandı ve derin bir uykuya daldı. Rüyasında kendini gerçek bir pilot olarak gördü. Üzerinde pilot üniforması, başında pilot şapkası vardı. Kendi uçağı onu bekliyordu. Heyecanla uçağa atlayıp gökyüzüne yükseldi.

Paris Macerası:

İlk durağı Fransa'nın başkenti Paris'ti. Eyfel Kulesi'nin önünde Fransız beresiyle poz verdi, çıtır kruvasanların tadına baktı. Şehrin güzel sokaklarında yürüdü ve mutlulukla havalandı.

Londra'da Eğlence:

İngiltere'nin başkenti Londra'ya uçtu. Big Ben’in önünde İngiliz askerlerinin kırmızı üniformasını giyerek fotoğraf çekildi. Fish and chips yerken kahkahaları gökyüzüne yayıldı.

Tokyo’da Bir Gün:

Japonya'nın başkenti Tokyo'ya vardı. Geleneksel kimono giyip meşhur suşilerden tattı. Yeni arkadaşlar edinip, Japon kültürünü keşfetti.

Washington’da Kovboy Şapkası :

Tokyo’dan sonra Amerika'nın başkenti Washington DC’ye uçtu. Beyaz Saray önünde kovboy şapkasıyla fotoğraf çekildi ve lezzetli hamburgerler yiyerek eğlenceli vakit geçirdi.

Afrika Safari :

Afrika'nın büyülü kıtasına ulaştı. Kenya’da safari yaptı ve fil, aslan ve zürafaları izledi. Geleneksel Afrika kıyafetleri giydi ve safari arabasında unutulmaz fotoğraflar çektirdi.

Avustralya’ya İniş :

Avustralya’nın Sidney kentine indi. Opera Binası önünde yerel kıyafetler giydi ve kangurularla arkadaş oldu. Avustralya'nın nefis yemeklerini tattı.

Eve Dönüş ve İlk Adım:

Son durağı Ankara oldu. Atatürk'ün Anıtkabir’inde gururla durdu ve pilot üniformasıyla poz verdi. Uyandığında ise Demir, bu muhteşem maceranın sadece bir rüya olduğunu anladı ama kalbindeki heyecan ve cesaret daha da artmıştı. Demir, o gün pilot olma yolunda geleceğe doğru ilk büyük adımını attığını hissederek gülümsedi. Sabah oldugunda anne ve babasına rüyasına anlattı, gelecekte pilot olmak istediğini ve ayrıca bütün dünyayı gezmek isteğini anlattı.