検索キーワード： ナレーター "Michał Breitenwald" すべてのカテゴリー

To nie tyle zapiski z podrózy po Azji. To zywe swiadectwo przezyc Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego - znanego globtrotera, naukowca, awanturnika, szpiega, dyplomaty i dziennikarza. Uciekajac przed bolszewikami przez syberyjska tajge i stepy w Mongolii az do Chin, doswiadcza rzeczy i zjawisk, o których nie snilo sie filozofom. Niesamowite okazy fauny i flory, azjatycka odmiennosc kulturowa, wspaniale budowle, magiczne rytualy tubylców... wszystko to opisane zostalo z najprawdziwsza pasja i swada. Dzieki sugestywnemu glosowi Michala Breitenwalda i my mozemy na chwile znalezc sie w tym "rozgorzalym od namietnosci politycznych azjatyckim kotle".

Trzeci tom dziel zebranych Melchiora Wankowicza, zawiera utwory o tematyce wojennej. Sa to m.in.: reportaze dotyczace I wojny swiatowej i wojny polsko - bolszewickiej. Reportaze Wankowicza, lacza autentyzm zdarzen z elementami wspomnieniowymi i fabularno - anegdotycznymi. Ponadto widac w nich wrazliwosc pisarza na rózne barwy i odcienie polszczyzny. W 1999 roku na podstawie "Szpitala w Cichiniczach" nakrecono film pt. "Wrota Europy", w rezyserii Jerzego Wójcika.

"Niemyte dusze" (1936) uwaza sie za blyskotliwa, parodystyczna i mocno kontrowersyjna diagnoze zbiorowosci i jednostki. Zafascynowany Freudem, Witkacy zaleca psychoanalize jako lekarstwo chroniace przed nadciagajacym kataklizmem. Sam autor nadal dzielku podtytul: "Studium psychologiczne nad kompleksem nizszosci, wezlowiska uposledzenia przeprowadzone metoda Freuda, ze szczególnym uwzglednieniem problemów polskich".

"(...) Kiedy bylem malym chlopcem, puszczalem z matka latawce. Patrzylem, jak wzbijaly sie w niebo tak wysoko, na ile starczylo sznurka. Pytalem mame, wskazujac na niebo: Co tam jest, mamo? Przestrzen - odpowiadala. A co to jest przestrzen, mamo? To jest cos, co nie ma konca, synku.

W drugim tomie "Karafki La Fontaine'a" Melchior Wankowicz kresli portret reportera doskonalego. Pisze o cechach, które powinien on posiadac. Wsród nich na pierwszym miejscu wymienia: zaangazowanie, ciekawosc swiata, komunikatywnosc, empatie. Ponadto duzo uwagi poswieca technicznej stronie pisania tekstów: doborowi odpowiedniego tytulu, grafiki, która ma za zadanie wzmacniac percepcje czytelników, rzetelnosci dziennikarskiej, prawidlowemu cytowaniu.

Reportaz o Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego. To m. in. dzieki temu utworowi rozpowszechnil i utrwalil sie mit majora Henryka Dobrzanskiego, ps. "Hubal". W 1945 roku we Wloszech Melchior Wankowicz spotkal jednego z hubalczyków, który opowiedzial mu dzieje oddzialu. Tym zolnierzem byl Romuald Rodziewicz, ps. "Roman". Jego relacja doczekala sie kilku wydan.

Tytulowa bohaterka, wiodla spokojne zycie szlachcianki u boku swego duzo starszego meza, szambelana - Anastazego Walewskiego. Trzymala sie z dala od dworskich rozrywek. Wszystko zmienilo sie, gdy pewnego dnia wyjechala, by powitac cesarza Francuzów - Napoleona. Ze strony wladcy byla to milosc od pierwszego wejrzenia, ona dlugo opierala sie jego urokowi. Ostatecznie pare polaczylo gorace uczucie i nawiazali dlugoletni romans. Idealne polaczenie faktów historycznych z literacka fikcja.

Zbiór opowiadan. W tekstach przedstawiono historie osób represjonowanych w róznych latach PRL - u. Wsród bohaterów sa m.in.: byly zolnierz armii Andersa, funkcjonariusz Urzedu Bezpieczenstwa oraz stary góral. Autor skupia sie na opisie postaw i zachowan ludzi zyjacych w czasach Polski Ludowej. Poza barwnie nakreslonymi postaciami na szczególna uwage zasluguja opisy przyrody.

Jak mogli czuc sie Polacy w czasach, kiedy na mapach Europy Polski nie bylo juz od bardzo wielu lat? Mozemy dzisiaj próbowac sobie wyobrazic poczucie niemocy wobec zaborców, uczucie wstydu, hanby, bezsilnosci, zawodu czy rozczarowania. Jednak zyc trzeba bylo dalej, dlatego ludnosc nadal urzadzala tytulowe uroczystosci. Na jednej z nich, w podkrakowskich Bronowicach, dochodzi do niezwyklego spotkania z zaproszonymi przez panstwa mlodych dla zartu duchami. Spotkanie to mialo byc wezwaniem do podjecia dzialan wobec zaborcy.

Wywolujacy dzis sporo kontrowersji reportaz z ostatnich dni przedwojnia oraz poczatków kampanii wrzesniowej. Wankowicz podjal próbe rekonstrukcji wydarzen w Gdansku - godzina po godzinie. Wiele znaczacych szczególów dotyczacych obrony Westerplatte zaczerpnal z rozmowy z majorem Henrykiem Sucharskim. Obficie korzystal równiez z relacji innych swiadków.

Czwarta czesc slynnego cyklu powiesciowego. Poznajemy nowe, czesto zaskakujace cechy postaci wczesniej juz znanych. Proust w dalszym ciagu podejmuje próbe zdefiniowania milosci i jej przyczyn. Autor jak zawsze mistrzowsko kresli opisy zachowan, a przede wszystkim stanów ducha swoich bohaterów. Nierzadko sa one zabarwione duza doza poczucia humoru, co czyni dzielo, znacznie przystepniejszym w odbiorze.

Jeden z pierwszych reportazy Wankowicza, opisujacy tygodniowy pobyt w ZSRR. Na radziecka Rosje patrzyl okiem zyczliwym i nieuprzedzonym, choc takze bez wiekszego entuzjazmu. Wankowicz mial niezwykly dar obserwacji, latwosc nawiazywania kontaktów z ludzmi, ogromna ciekawosc drugiego czlowieka, a co najwazniejsze zyczliwosc dla niego. Cechy te sa doskonale widoczne w tekscie, stanowia wyróznik calej twórczosci autora, czyniac ja wyjatkowa i ponadczasowa.

Zbiór reportazy o kampanii wrzesniowej. Wiekszosc reportazy w ksiazce powstala na goraco, w ostatnich miesiacach 1939 roku, na podstawie rozmów z bezposrednimi uczestnikami wydarzen. Wedlug opowiadania porucznika Jerzego Lewandowicza:"W nocy z 24 na 25 sierpnia o pól do piatej obudzil mnie zolnierz z rozkazem mobilizacyjnym. Mielismy stworzyc oslone mobilizacji.

Rodzina glównego bohatera zamieszkuje w skrzydle palacu rodu de Guermantes. On sam zakochuje sie w pani de Guermantes. Aby sie do niej zblizyc, za wszelka cene próbuje zdobyc przychylnosc rodziny.

Znakomita opowiesc o tworzeniu podwalin PRL - u. Autor pokazuje, ze okres pomiedzy zakonczeniem okupacji hitlerowskiej, a Odwilza Pazdziernikowa 1956 roku, to nie tylko czas dyktatury, walki z wrogami klasowymi, cenzura, ale równiez epoka, w której zyli zwykli ludzie. Rózni ludzie, ci szlachetni, oddani Polsce, ale takze ci pozbawieni skrupulów, niegodziwi.

Dzieki relacji naocznego swiadka i uczestnika wydarzen, Antoniego Tuchowskiego, poznajemy dramatyczne losy ludzi po 17 wrzesnia 1939 roku. Fragmenty tej znakomitej prozy byly drukowane w prasie konspiracyjnej, mozna ja bylo takze uslyszec w Radio Wolna Europa i w I Programie Polskiego Radia. Z uwagi na wage tematu, jaki porusza, a takze doskonaly styl autora, ksiazka ta zostala w latach 90. ubieglego wieku wpisana na liste lektur szkolnych.

Poruszajaca a zarazem komiczna opowiesc o czlowieku którego mottem zyciowym jest nic nie robienie. Cale dnie spedza w lózku lub na kanapie pograzajac sie w dylematach i cierpieniach "rosyjskiej duszy". Slodka blogosc przerywaja komiczne dyskusje ze swym sluzacym - jeszcze wiekszym leniem i nierobem. Czy wizja ozenku moze cos zmienic?

Nie wydana za zycia autora z powodów osobistych i smialych scen erotycznych, powiesc, której tlem, jest burzliwy romans Witkacego z wybitna aktorka, Irena Solska. Dla tytulowego Bunga, poczatkujacego artysty,, kobieta artystka jest obietnica wtajemniczenia w niezwykle misteria metafizyczne. Mlodziencza milosc ksztaltuje subiektywny obraz wyidealizowanej kochanki.

Wszystkie wątki cyklu "W poszukiwaniu straconego czasu" zostają zamknięte w ostatniej,siódmej części- "Czasie odnalezionym". Schorowany Marcel przebywa w sanatoriach, odwiedzając Paryż tylko okazjonalnie. Odwiedza Guermantesów, spaceruje z Gilbertą lub samotnie po okolicy. Wspomina i podsumowuje swoje życie i wreszcie postanawia je opisać.

"Nie ma Albertyny" to szósta czesc cyklu "W poszukiwaniu straconego czasu". Bohater rozstal sie z Albertyna, ale zaluje tego i pragnie ja odzyskac. Niestety, dowiaduje sie, ze ukochana zginela w wypadku. Zyskuje tez potwierdzenie, ze byla homoseksualistka. Jest juz za pózno na wszystko... poza rozpacza i spózniona zazdroscia.

Marcel powoli godzi sie ze strata. Ponownie spotyka Gilberte, wyjezdza w podróz do Wenecji. Zycie bez Albertyny jest mozliwe.