Send us a text

किती अद्भुत आहे हे सगळं… आणि काही लोकांकरता अगम्य देखील ! म्हणतात ना, ‘मानो तो भगवान ; ना मानो तो पत्थर’ … तसंच काहीसं ! पण गंमत अशी की – कोणी मान्य करा किंवा नका करू – या वास्तुपुरुषाला, या उर्जेला त्यामुळे काहीही फरक पडत नाही. त्याचं एकच काम आहे – त्या वास्तूत जे घडेल, जसं घडेल त्याला ‘तथास्तु’ म्हणायचं

Send us a text

शरीराची अनेक खाती स्वतःकडे असणारा आणि त्यांचा कारभार समर्थपणे सांभाळणारा अवयव म्हणजे यकृत! कारभार मोठा त्यामुळे आकारही मोठा आणि वजनदार आसामी, दीड किलो वजन असलेला ऐवज! कारभार तर एवढा मोठा की जवळ जवळ पाचशे वेगवेगळ्या प्रकारची कामे यकृत कोणताही गाजावाजा न करता शांतपणे हाताळत असते. जणू काही कर्मयोगीच! अशा कर्मयोग्याला (अप्रत्यक्षपणे) दारू पाजून आपण त्याच्या कामात अडथळा आणतो, त्याला त्रास देतो, त्याच्यावर जुलूम करतो. आपण करतो पण निस्तरावं लागतं यकृताला!

Send us a text

दुकानदार डोळ्यांत तेल घालून थेंबाथेंबाचा तेलाचा दाम दसपटीने वसूल करत होता. एका फाटक्या परकर पोलक्यांतल्या पोरीने दुकानदाराकडे मातीची पणती ठेवली.

ती म्हणाली, "येवढं पणतीभर द्या."

"अग, दिवाळीला अवकाश आहे ! पणत्या कसल्या लावतेस?" पोरगी गांगरली. पण दारिद्रय धिटाई शिकवते.

"दिवाळी कसली? खायला त्याल द्या..."

"ह्या पणतीत?" दुकानदार म्हणाला.

मुलीने हातातले दहा पैशाचे नाणे टेबलावर ठेवले. "यवड्या पैशात किती बसतं ते द्या"

"पण आमच्याकडे धाच पैशेच हाइत."

'खायाचे तेल' परवडत नाही. आता पणतीचे आणि माझे नाते दिवाळीच्या रोषणाईशी होते ते तुटून गेले आहे.