検索キーワード： ナレーター "Krunal Alve" すべてのカテゴリー

सुहास शिरवळकर यांनी लिहिलेल्या सर्वोत्तम क्राईम थ्रिलर्सपैकी एक कादंबरी म्हणजे - "चॅलेंज"! एक अतिशय मनोरंजक आणि पूर्णपणे वेधक कथन, ज्यामध्ये निळ्या डोळ्यांचा , सुशिंचा लाडका मानस पुत्र,बॅरिस्टर अमर विश्वास - स्वतःच जगदीश सेठींच्या खुनाच्या आरोपाखाली आरोपीच्या पिंजऱ्यात उभे राहतो ! आणि तिथूनच सुरु होतो खऱ्या खुन्याला शोधायचा एक रंजक प्रवास !वेस्टर्न रेल्वेच्या प्रवासात घडलेल्या सेठींच्या खुनात खरा हात कुणाचा होता ? तो एकटाच होता की त्याचे लागेबांधे आणखी कोणाशी होते ? या खुनामागचे नेमके कारण काय ?

सुहास शिरवळकरांच्या कादंबरीतील एक लाडका मानसपुत्र म्हणजे "फिरोज इराणी".जो अतरंगी आहे , हुशार आहे . गुन्हेगारांचा पण बाप आहे . "उस्ताद" या कथेतील निरनिराळी पात्रं फिरोजच्या अवतीभवती पिंगा घालतात . या कथेच्या प्रारंभीच फिरोजला त्याने न केलेल्या बँक दरोड्यात त्याला फसवण्यात येतं. या दरोड्याचा शोध घेताना होते एक खुनांची मालिका ज्यामध्ये फिरोझ अजून अडकत जातो. या असंख्य खुणांच्या मागे मास्टरमाईंड कोणाचं आहे ? नक्की मेजर सूर्यकांत अस्तित्वात होता कि तो आभास होता ?

धीरज शांतीदास २५ लाखांसाठी शेठ जमनादासला ट्रॅप करायचा प्रयत्न करतो पण तसे करताना तोच शेठच्या खुनाबद्दल पकडला जातो. सर्व पुरावे धीरज च्या विरोधात असतात पण त्याच्या निर्दोषपणा बद्दल एक वकिलाला खात्री असते. तो वकील म्हणजे ‘बॅरिस्टर अमर विश्वास!’ हि गुंतागुंत अमर कसा सोडवतो ? खरा खुनी धीरज कि अजून कोण ? आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे - हा खून का केला ?

द नाईट मेयर ! रातों का राजा हे नाव बदमाशांच्या वर्तुळात धडकी भरवायला पुरेसे होते. पण तो कोण हे मात्र कोणालाच माहिती नव्हते . रिपोर्टर श्रीनिवासचा खून होतो आणि त्यात गोवला जातो , उद्योगपती श्री लक्ष्मी नारायण मिश्रा ! तेही खुनाच्या आरोपाखाली . खटल्याचा निकाल लागल्यात जमा होता. पण अमर विश्वास गप्प बसणाऱ्यातला थोडीच आहे ! आणि मग सुरु होतो खऱ्या खुन्याच्या शोध .

पंचवीस वर्षानंतर पहिल्यांदाच अमिनाच्या क्रूर डोळ्यांमधून अश्रू वाहत होते . ते अश्रू पुसायला तिचं असं कोणीच नव्हतं. कोण होती हि अमीना ? तिचं आणि "द डायमेंशनचं " काय कनेक्शन होतं ?गुन्हा कबुल!..... कबुल!.....कबुल!.....असं वेड्यासारखा साक्षीदाराच्या पिंजऱ्यामध्ये नाचत ओरडणारा कोण होता हा प्रेमचंद सुराणा ? त्याने त्याच्या बायकोचा खून का करवला ? आणि कोणाकडून ?दिवसा कायद्याचा पुरस्कर्ता आणि रात्रि बदमाश म्हणून वावरणाऱ्या अमर विश्वासाने मोहिनी सन्मित्रवर येऊ घातलेल्या खुनाचा आरोप कसा खोडून काढला ?

कल्पवृक्ष हि संकल्पना आपण पुराणकथा , जातकथा किंवा कविता यातून ऐकत आणि वाचत आलो आहोत. प्रत्यक्षात असा कल्पवृक्ष अस्तित्वात आहे का ? सुधीर मनगुंटीवार यांच्या कार्यकर्तृत्वाचा आढावा घेताना त्यांचं कर्तृत्व हे लेखकाला कल्पवृक्षासारखंच भासतं . गरीब- श्रीमंत असा भेदभाव न करता, ना वय , ना अपेक्षांचं ओझं न बाळगणारा, कल्पनांचा वेध घेत वास्तवाचा आकार देणारा , भूमीशी घट्ट नाते असलेला अन देण्यासाठी सतत उत्सुक असलेला विकासाचा एक कल्पवृक्ष ! सुधीर मनगुंटीवार. ऐका ! स्टोरीटेलवर , कृणाल आळवे यांच्या आवाजात.

आम्रपाली नावाची प्रसिद्ध नर्तिका 'शो' करायला जात असताना 'होल्ड अप' केली जाते... 'होल्ड अप' करणारा माणूस तिला फक्त एके ठिकाणी सोडायला सांगतो. ती सोडते आणि विसरूनही जाते. पण त्यानंतर सुरु होतं एक रहस्य- नाट्य.

प्रेम मिळालं नाही तर जीव देण्याचं अखेरचं शस्त्र त्याने वापरलं खरं... पण ते त्याच्यावरच बूमरँग झालं...

स्वतःमध्ये व दुसऱ्यांमध्ये आत्मविश्वास जागवण्यासाठी.

साहसकथा मुलांना आवडतात आणि क्रिक्रेटही. इथे तर सहा साहसकथा आहेत म्हणजे सिक्सरच आणि त्यातही क्रिक्रेटकथांतील ही भाग्यशाली सिक्सर.

डॉ. भीमराव रामजी तथा बाबासाहेब आंबेडकर (१४ एप्रिल, १८९१ - ६ डिसेंबर, १९५६), हे भारतीय न्यायशास्त्रज्ञ, अर्थशास्त्रज्ञ, राजनीतिज्ञ, बॅरिस्टर, तत्त्वज्ञ आणि समाजसुधारक होते. त्यांनी दलित बौद्ध चळवळीला प्रेरणा दिली, तसेच महिलांच्या आणि कामगारांच्या हक्कांचे समर्थन केले. ते ब्रिटिश भारताचे मजूरमंत्री, स्वतंत्र भारताचे पहिले कायदेमंत्री, भारतीय संविधानाचे शिल्पकार आणि भारतीय बौद्ध धर्माचे पुनरुज्जीवक होते.

We live in an interesting time. Materially, everything is the best it’s ever been—we are freer, healthier, and wealthier than any people in human history. Yet, somehow everything seems to be irreparably and horribly f*cked—the planet is warming, governments are failing, economies are collapsing, and everyone is perpetually offended on Twitter. At this moment in history, when we have access to technology, education, and communication our ancestors couldn’t even dream of, so many of us come back to an overriding feeling of hopelessness.